Tijdens het gloednieuwe mode-evenement In-Fashion, dat op 21 april 2012 plaatsvond in Utrecht, vertelde ik in de speakers corner over twee belangrijke trends in duurzame mode. Het ging niet over de laatste seizoenscollecties, innovatieve initiatieven of andere actuele ontwikkelingen, maar om langetermijn trends die in de afgelopen tien tot vijftien jaar zichtbaar zijn geworden.
De eerste trend zal niemand zijn ontgaan: hoewel er geen harde cijfers over zijn, lijkt er sprake van een groeiend bewustzijn van duurzaamheid bij modeconsumenten en producenten. Niet alleen gespecialiseerde winkels en labels, maar ook grote ketens en merken besteden aandacht aan bijvoorbeeld MVO, biokatoen of recycling.
De tweede trend heeft te maken met de strijd tegen milieuvervuiling, arbeidsuitbuiting, afvalproductie en andere duurzaamheidsproblemen in de kledingbranche. Bezien over de laatste vijftien jaar heft zich in de modewereld een breed palet aan initiatieven ontwikkeld. Materialen zoals biokatoen zijn anno 2012 maar een klein deel van de aanpak. Ook bijvoorbeeld fair trade, recyclen, ruilen, consuminderen en slow design hebben een plek veroverd in de groene garderobe.
Wat betekenen deze trends nu voor groene fashionista’s? De keerzijde van de diversiteit aan initiatieven is onduidelijkheid over duurzaamheidsclaims. Het woud aan milieukeurmerken spreekt wat dat betreft boekdelen. Alleen al de bekendste, Max Havelaar, The Global Organic Textile Standard en Organic Exchange, zijn onderling niet vergelijkbaar. En dan zijn er nog initiatieven zoals Better Cotton Initiative, Made-By, Fair Wear, en Business Social Compliance Initiative.
De verscheidenheid aan initiatieven maakt een beoordeling van het groene gehalte van duurzame initiatieven lastig. Is een fast fashion keten groen bezig als er een collectie van biokatoen in de winkel hangt? Wat zijn de milieueffecten van recyclingprocessen? Is katoen van het Better Cotton Initiative een slap aftreksel van biokatoen, of een belangrijke stap in de juiste richting?
Beoordelingssites bieden nauwelijks een afdoende antwoord op deze vragen. Rankabrand, Kledingchecker en de shopping list van de Fair Wear Foundation geven verschillende adviezen. Dat komt onder meer doordat Rankabrand en de Kledingchecker niet dezelfde criteria en onderzoeksmethoden hanteren, en Fair Wear alleen de aangesloten merken promoot. Voor consumenten die een weloverwogen aankoopkeuze willen maken, is dat niet ideaal.
Voor groene fashionista’s in spe is er ook goed nieuws. De verscheidenheid aan duurzaamheidsinitiatieven in Nederland betekent dat er voor iedereen wat wils is. De simpele tip die ik het publiek van In-Fashion meegaf, luidde dan ook: kies het initiatief dat je aanspreekt, en draag zo je steentje bij aan een duurzamere modewereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten