Zelfs modemerken die zich als duurzaam en eerlijk profileren, maken volop gebruik van niet-biologische katoen en niet-gecertificeerde fabrieken. Zo was in 2009 niet meer dan zeventig procent van de collecties van Kuyichi van biokatoen en wordt vrijwel alle kleding van Komodo gemaakt in fabrieken waarvan niet bekend is of ze werknemers behoorlijke arbeidsomstandigheden bieden.
Productiebegeleider José Koopmans legde twee jaar geleden al uit hoe het komt dat zelfs de meest welwillende bedrijven er niet in slagen 100 procent schone kleren te maken. Alleen al de milieuaspecten van modeproductie zijn uitermate ingewikkeld. Niet alleen de stof doet er toe, maar ook de verpakking, verf, finishing en garens.
Daarnaast wordt een duurzaam modelabel geconfronteerd met de vraag hoe er zicht kan worden gehouden op de gehele productieketen – van het produceren tot de stof tot het smeren van de machines waarmee de kleding in elkaar wordt gezet. Voor startende bedrijven komt daar een extra probleem bij: gecertificeerde fabrieken leveren vaak geen kleine collecties, waardoor de jonge labels worden gedwongen om uit te wijken naar reguliere stoffenproducenten.
Maar wie weet wordt duurzame productie nog eens een standaard, waardoor verantwoorde merken niet meer zo veel hobbels hoeven nemen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten