Jonge modeontwerpers in Nederland hebben het niet makkelijk nu de economische crisis doorzet en de overheid bezuinigt op kunstsubsidies. Inspringen op de vraag naar ethisch geproduceerde mode is een van de manieren waarop ontwerpers het hoofd boven water kunnen houden. Dat schrijft modejournalist Georgette Koning in het 'Dutch Design Yearbook 2011'.Duurzame mode vergt een kostbare productiemethode: kleine oplagen, die los van tweejaarlijkse modeshows worden gemaakt. Maar de liefde voor ambachtelijkheid, kleinschaligheid en eigenzinnigheid spreekt ook een groeiend publiek aan, denkt Koning.
Monique van Heist (die met haar Hello Fashion een serie tijdloze klassiekers op de markt brengt) en Saskia van Drimmelen (die voor haar collectie Painted By ouderwetse handwerktechnieken toepaste op hedendaagse ontwerpen) zijn voorbeelden van slow fashion die ageert tegen het hoge tempo van het huidige modesysteem.
Specialistische labels zoals Studio Jux koppelen duurzaam design aan sociale betrokkenheid. Zo vertelt de website van het in Amsterdam gevestigde merk de verhalen van de Nepalese makers van de kledingstukken.
Er gaat bijna evenveel creativiteit zitten in het bedenken van nieuwe manieren om mode te maken, te verspreiden en te financieren, als in de ontwerpen zelf, constateert Koning. Want met een slow fashion design is een modelabel er tegenwoordig nog niet. De collectie moet eerlijk geproduceerd worden, (de promotie van) het merk moet – al dan niet via crowdfunding – gefinancierd worden, en de winkels moeten worden overgehaald om een eigenzinnig product in te kopen. Pas als dat allemaal is gelukt komen wij consumenten in beeld. Maar wij kunnen dan vol overgave kiezen voor een prachtig stukje duurzame slow fashion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten