woensdag 30 juni 2010

Modevoormorgen.blogspot.com in het nieuws: Duurzame mode hard nodig

Naar aanleiding van berichten over gewelddadige confrontaties tussen de politie en stakende fabrieksarbeiders in Bangladesh schreef het online sieradenmagazine Sieradenpassionista.nl over het belang van Modevoormorgen.blogspot.com. Schrijnende verhalen zoals die over Bangladesh, waar werknemers van de 4500 kledingfabrieken vaak onder beroerde arbeidsomstandigheden onze fast fashion produceren, roepen namelijk de vraag op wat we als fashionista´s kunnen doen.
Volgens Sieradenpassionista.nl is stilstaan bij nieuws over de schaduwkanten van onze mode-industrie een eerste stap. Daarnaast heeft het zin om te weten wat je koopt. Met dagelijks nieuws over de zin en onzin van fair fashion helpt Modevoormorgen.blogspot.com natuurlijk om deze bewustwording te vergroten!

Jongeren willen méér eerlijke kleding

Jongeren zijn best bereid om een hogere prijs te betalen voor kleding die onder goede arbeidsomstandigheden en tegen een eerlijk loon is gemaakt. Dat blijkt uit onderzoek van CNV Jongeren onder bijna 800 jongeren tussen 14 en 27 jaar.

Kledingwinkels denken ten onrechte dat jongeren eerlijke kleding te duur zullen vinden, concludeert de CNV. Het grootste deel van de respondenten besteedt tussen de 50 en 100 euro per maand aan kleding. Hoewel bijna een kwart aangeeft dat een lagere prijs het kopen van eerlijke mode zou bevorderen, lijkt het pijnpunt vooral te zitten bij de herkenbaarheid van fair trade. Het grootste deel van de bevraagde jongeren weet niet waar eerlijke mode te koop is, of welke merken duurzaam produceren. En als eerlijke kleding in meer winkels te koop zou zijn, zouden jongeren het naar eigen zeggen vaker kopen.

Opvallend genoeg lijkt met het imago van eerlijke kleding niets mis te zijn. Nauwelijks drie procent van de ondervraagde jongeren vindt fair trade mode niet hip. Je vraagt je af waarom de detailhandel en modebranche, die zo lijden onder de recessie, niet razendsnel groener worden…

dinsdag 29 juni 2010

Moreel versus modieus

Waarom zouden pasvorm en fashion vijanden zijn? Dat vraagt badmodelabel Freya zich af in het persbericht over de nieuwe zomercollectie. Anno 2010 is de bikini namelijk voorzien van fleurige prints én de broodnodige stevige ondersteuning. (Volgens Freya is een goede pasvorm vooral een issue ‘voor de grotere cupmaten’, maar één zomermiddag aan de Loosdrechtse plassen heeft mij ervan overtuigd dat ook de maatjes A tot en met C er baat bij hebben).

Het dilemma tussen draagbaar en modieus wordt in deze tijden van practifashion natuurlijk steeds vaker opgelost. De tuniek, harembroek en Birkenstocks zijn boegbeelden van het credo dat mode vooral lekker moet zitten.

Noem me fanatiek, maar ik vraag me dan meteen af: ziet de toekomst van het dilemma tussen moreel & modieus er even rooskleurig uit? Want de pleitbezorgers van duurzame mode mogen dan voortdurend roepen dat groen het nieuwe zwart is, het aanbod aan ‘foute’ goede kleding lijkt er niet minder om. Denk: sokken van hennep die zo dik en stug zijn dat ze alleen in klompen kunnen passen, jute tassen die nog onmodieuzer zijn dan hun linnen voorgangers en vormeloze hemdjes die zelfs bij 30 graden Celsius een fashion no-no zijn.

Ik vind de onmodieuze ecokleding een goed excuus om me af en toe helemaal te buiten te gaan aan een nieuwe voorraad Hugo Boss, Armani of Tod’s. Wisten verantwoorde modelabels maar zo’n flatteuze, elegante pasvorm te creëren, verzucht ik dan inwendig. Natuurlijk steekt uiteindelijk toch het morele dilemma de kop op, want hoe kan je genieten van mode waarvan je weet dat er (hoogstwaarschijnlijk) mens- of dierenleed achter schuilt? Als een lingerielabel daar nu eens een antwoord op had…

maandag 28 juni 2010

Edelstenen: niet alleen maar glitter

Dat er achter de glitter & glamour van designer dresses nogal eens een wereld van mensenleed schuilgaat, wordt voor steeds meer consumenten zichtbaar. Voor alle fashionista’s die niet in The Bubble leven, wordt het dan ook steeds lastiger om de schouders op te halen over de niet al te schone kleren waarmee de gemiddelde winkel volhangt.

Alsof modeminnend Nederland het al niet moeilijk genoeg heeft, blijken er ook nog de slechte arbeidsomstandigheden van de producenten van … edelstenen. Saffier, robijn en smaragd zijn niet zo mooi als je op het eerste gezicht zou denken. De kleurige steentjes worden namelijk onder belabberde werkomstandigheden gemaakt in de allerarmste ontwikkelingslanden, maakte onderzoeksinstituut SOMO eerder dit jaar bekend. Mijnwerkers en steenslijpers in Madagaskar, Zambia, Tanzania, India, China en Thailand verdienen een schijntje aan de productie van stenen die terechtkomen in de sieraden van Siebel en De Bijenkorf.

Je zou er als fashionista met een geweten bijna moedeloos van worden. Kan je dan ook helemaal níets meer kopen zonder kinderarbeid, gezondheidsrisico’s en arbeidsonzekerheid in ontwikkelingslanden te sponsoren?!

Gelukkig is er ook positief nieuws. Volgens SOMO zijn er in de goud- en diamantketen namelijk al een hoop aan duurzaamheidsinitiatieven ontwikkeld. Daar kan de edelstenensector baat bij hebben. En daar worden wij uiteindelijk ook weer happy van. Want een eerlijk gemaakt sieraad heeft natuurlijk net dat beetje extra glans.

zondag 27 juni 2010

Ecokatoen versus de strijd tegen malaria

Bijna 900.000 mensen gaan jaarlijks dood aan malaria. Het grootste deel van de slachtoffers woont in Afrika en is jonger dan vijf jaar. De strijd tegen malaria lijkt er – met dank aan de corrupte regeringen en inadequate ontwikkelingshulp – net zo hopeloos als die tegen aids.

Volgens een reportage in Time is er nog een - schokkende - reden dat de bestrijding van de malariamug, die wereldwijd zo’n 240 miljoen mensen per jaar ziek maakt, niet van de grond komt in Oeganda. Huizen mogen daar namelijk niet worden bespoten met insecticide, ook al zou dit het aantal slachtoffers in het gebied kunnen halveren. Het verbod op bestrijdingsmiddelen is het gevolg van een lobby van producenten van biologisch katoen die leveren aan Walmart, Nike en H&M. ‘The reality is that Baby Omara is dying so Baby George can wear organic’, aldus Time.

Of deze bewering klopt, is moeilijk te achterhalen. Opvallend is dat in de Nederlandse media nauwelijks aandacht aan het verhaal van Time is besteed. Maar als de productie van kledinglijnen van ecokatoen werkelijk gepaard gaat met een verbod op bestrijdingsmiddelen dat jaarlijks tienduizenden kinderen het leven kost, wordt het wel verdomd moeilijk om ‘groen’ gelijk te stellen aan ‘goed’.

zaterdag 26 juni 2010

Love your shoes!

Attachment. Zo wordt het fenomeen in wetenschappelijke kringen genoemd. Attachment is een sentimentele, emotionele binding die mensen ontwikkelen met de spullen en apparaten in hun leven. Muziekliefhebbers hebben het met hun iPod en couch potatoes met hun doorgezakte bank. En zelfs de meest doorgewinterde fashionista heeft wel een speciale band met een bijzondere designer bag of favoriete zomerjurk in haar garderobe. Die band zorgt ervoor dat je het kledingstuk niet na één of twee seizoenen bij de kringloopwinkel (of erger: in de vuilnisbak) dumpt, maar het een ereplaatsje in je garderobe geeft.

Het is dus geen wonder dat pleitbezorgers van een beter milieu alles op alles zetten om attachment tussen consumenten en producten te bevorderen. Fair trade sieraden worden steevast verkocht met labels die de authentieke, exotische productiewijze aanprijzen. En tassen waarvan de opbrengst ten goede komt aan achtergestelde vrouwen in ontwikkelingslanden worden bij voorkeur gepromoot door foto’s van knusse naaiateliers vol nijvere arbeidsters.

Hoe effectief dit soort methoden ook mag zijn, ik geloof heilig dat het Amerikaanse Simple Shoes kampioen is in het binden van klanten aan zijn producten. Mijn Green Toe slippers op bovenstaande foto zijn daar niet het enige bewijs van. Op het blog van het Amerikaanse label voor sportieve schoenen staan talloze reacties van gelukkige klanten die hun schoenen het liefst dag en nacht zouden dragen, of die bonje met de baas riskeren door op casual Friday in sneakers of sandalen van Simple Shoes op de werkvloer te verschijnen. De enige klacht die ik over de attachment met Simple Shoes durf te uiten, is dat ik graag ietsje langer met mijn favoriete slippers had gedaan.

vrijdag 25 juni 2010

Ecomode 10 procent duurder

Bewuste consumenten zijn bereid om tot 10 procent meer te betalen voor maatschappelijk verantwoorde producten zoals fair trade koffie, biologisch vlees en vrije uitloopeieren. Dat blijkt uit onderzoek van Robert Gielissen van de Universiteit van Tilburg. Deze bewuste consumenten zien het kopen van duurzame, eerlijke producten als hun morele plicht. Daarom zijn ze ook bereid om extra te betalen voor verantwoorde producten en enige moeite te doen om ze op de kop te tikken.

Gielissen concludeert in zijn onderzoek dat consumenten die goed geïnformeerd zijn over de problematiek rond eerlijke handel en maatschappelijk verantwoord ondernemen, vaker duurzame producten kopen. Duurzame bedrijven zouden er volgens hem dan ook goed aan doen om hun klanten via voorlichting, zoals documentaires en tijdschriftartikelen, te stimuleren om groen te consumeren.

De vraag is of deze vlieger ook opgaat in het geval van groene mode. Kiezen we een jeans van Circle of Trust omdat die zo’n sterk silhouet heeft, of omdat de producenten er een eerlijk loon voor hebben gekregen? Plunderen we de shirtjes van biokatoen bij H&M omdat we dan duurzaam bezig zijn, of omdat ze cheap & chic zijn? En we zijn bereid om winkel na winkel af te struinen voor het ideale paar pumps of het mooiste koopje, maar doen we dat ook om veganistische ballerina’s of fair trade horloges te vinden?

Wie regelmatig shopt in (web)winkels met een meer dan marginaal aanbod aan groene kleding, zal weinig moeite hebben om verantwoorde producten te scoren. Deze hoeven niet duurder te zijn dan designer labels of zelfs merken uit het betaalbare middensegment (lees: de Mexx-en en Invito’s van deze wereld). En je krijgt er nog een gesust geweten bij ook. Helemaal gratis.

dinsdag 22 juni 2010

De markt voor mode voor morgen

Anno 2010 heeft de Nederlandse damesmodedetailhandel het niet makkelijk. Dat blijkt uit de laatste kengetallen van het Hoofdbedrijfschap detailhandel. Sinds 2007 zijn de omzetten voor de modewinkels flink gedaald. Ook 2010 zal nog een moeilijk jaar worden, voorspelt het Hbd.

Toch zijn de huidige cijfers over modebestedingen niet mis. In 2008 spendeerden wij met z’n allen ruim 4,6 miljard euro aan damesmode. Dat komt neer op bijna 300 euro per hoofd van de bevolking. En dan zijn er nog de uitgaven aan sportkleding, ondermode en schoenen. De dagelijkse outfit van een vrouw is gemiddeld 1000 euro waard, berekende een Britse verzekeringsmaatschappij eerder dit jaar.

Het is onduidelijk of de dalende uitgaven aan dameskleding de markt voor ecomode extra hard treffen. De Volkskrant meldde eerder dit jaar nog vrolijk dat steeds meer kledingmerken duurzaamheid ontdekken. Maar labels en winkels die zijn gespecialiseerd in verantwoorde mode zijn vaak klein, jong en gericht op een bijzondere doelgroep. Dat maakt ze extra conjunctuurgevoelig. Het sympathieke Nederlandse ecolabel M’Braze en de geweldige Yuga Store in Haarlem gingen vorig jaar al failliet. Maar als alle vrouwen die 300 euro dit jaar eens bij Charlie + Mary, Kuyichi of Studio Jux uitgeven, dan moet het toch goed komen met de hiphonest damesmode in Nederland?

maandag 21 juni 2010

Ecomode voor het hele gezin

Duurzaamheid staat te boek als lastig, ingewikkeld en duur. Is het moeilijk om de eigen garderobe te vergroenen? Het kan ook eenvoudig zijn, zelfs voor de allerkleinsten onder ons. Zo is het trendy vest op deze foto met de hand gebreid van gecertificeerd ecokatoen.

Het enige nadeel van dit initiatief tot verduurzaming is dat het hele gezin natuurlijk meteen zo’n uniek stukje modieus handwerk wil. Dat betekent werk aan de winkel voor het uitstervende soort vrouw dat op een avond een kabeltrui of kasjmier sjaal bij elkaar breit. En dan is er ook nog de kwestie van een ongetwijfeld onverwachte run op het miezerige aanbod aan ecogaren in de lokale fourniturenwinkel. Wat dat betreft is verduurzaming misschien toch niet zo eenvoudig…

zondag 20 juni 2010

Primark niet prima

De Ierse modeketen Primark opent binnenkort zijn tweede winkel in Nederland. Dat is goed nieuws voor koopverslaafden met een smalle beurs. Primark is kampioen in betaalbare fast fashion – je scoort er bijvoorbeeld een jeans voor een tientje of een t-shirt voor vijf euro.

Primark opende in 2008 zijn eerste Nederlandse vestiging: in Rotterdam. Eerder dit jaar meldde de keten dat het daar stormloopt. Dagelijks bezoeken zo’n drieduizend koopjesjagers de winkel, wat regelmatig leidt tot chaotische taferelen bij pashokjes en bij rekken met aanbiedingen.

Net als andere bedrijven die er alles aan doen om de verkoopprijzen van hun kleding zo laag mogelijk te houden, floreert Primark bij de recessie. Maar onze samenleving mag dan economisch beter worden van het koopjesjagen, voor het milieu zijn de gigantische omzetten van Primark niet bepaald prima. Het bedrijf roept nadrukkelijk dat het maatschappelijk verantwoord onderneemt. Maar het wegwerpgedrag dat door de lage prijzen (met bijpassende kwaliteit) wordt gestimuleerd, is nauwelijks moreel te noemen. En er zijn hardnekkige geruchten over de slechte werkomstandigheden van werknemers in de Aziatische fabrieken die kleding produceren voor het Ierse imperium.

Mij verbaast het dubbelzinnige succes van Primark niets. Wie wil er nou niet een paar schoenen kopen voor 7 euro? En wie denkt er werkelijk dat een sjaal van twee euro eerlijk en milieuverantwoord geproduceerd kan zijn? Degene die dit dilemma weet op te lossen, verdient zeker de Nobelprijs.

zaterdag 19 juni 2010

Hiphonest harembroek

Kik-Kid lanceert deze zomer een harembroek die ook als jumpsuit gedragen kan worden. Niet voor tieners en andere jonge meiden, maar voor ukkies tot twaalf jaar.

Leuk, zo’n trendy broek voor the kids, hoor ik je denken. Maar is die harembroek niet een beetje over zijn houdbaarheidsdatum heen? En is het dragen van een jumpsuit niet voorbehouden aan Jane Fonda lookalikes? Bovendien: hoe duurzaam is een outfit die zó trendgevoelig is, dat hij al uit de mode is voordat kindlief er te groot voor is geworden?

Het gebrek aan slow fashion bij Kik-Kid is een gemiste kans, want het Nederlandse kindermodelabel is aangesloten bij duurzaamheidsorganisatie Made-By. Dan zou je toch verwachten dat het idee van tijdloze basics – als alternatief voor mode- en seizoensgebonden must-haves – wel is ingedaald.

Laten we hopen dat de harembroek nog een paar seizoenen in de mode blijft…

vrijdag 18 juni 2010

Geld verdienen met milieuvriendelijke mode? Anyone?

18 juni 2010 is het Nationale Milieudag. Het thema van de jaarlijkse feestdag voor de Vereniging van Milieuprofessionals is dit keer: geld verdienen met het milieu. Dat moet een modieuze boel worden, dacht ik zo.

De milieukundigen hebben het namelijk ook door: milieuvriendelijk ondernemen hoeft geen contradictie in termen te zijn, en geld verdienen aan producten die ons een schoner milieu opleveren is allang geen mythe meer. Initiatieven op het gebied van fair fashion bewijzen dit al jaren. Niet voor niets investeert Brennels, het bedrijf van de man die miljonair werd met de verkoop van Marktplaats.nl, in ecologisch verantwoorde mode (namelijk tijdloze kleding die is gemaakt van brandnetels die worden verbouwd in de Flevopolder).

Tijdens de Nationale Milieudag buigen deskundigen zich over de kansen voor ondernemers om rijk te worden met onder andere groene stroom, windenergie, duurzaam beleggen, vleesvervangers, duurzame garnalenkweek, bodemsanering en milieuvriendelijke ‘modulaire vloertegels’. Op de Milieumarkt staan standjes van bijvoorbeeld uitgeverij Kluwer, de Hogeschool Utrecht, uitzendbureau Ecojob, koffieproducent Redbeans en de Open Universiteit.

Eén keer raden wie er op de Nationale Milieudag schittert door afwezigheid! Juist, onze sterren uit de duurzame modeindustrie. Waar zijn Charlie + Mary, watMooi, of voor mijn part de voor de hand liggende Bob Crébas van Brennels? Hebben Made-By en de Schone Kleren Campagne niets te zeggen over ‘wat werkt’? Is Louis Vuitton soms de enige durfbelegger die investeert in ecomode? Het wordt hoog tijd dat ’s lands milieuprofessionals beseffen dat er ook cash te maken valt met milieuvriendelijke mode.

donderdag 17 juni 2010

Wedstrijdje spelen met groene mode

Niemand kan er nog omheen: de Amsterdam International Fashion Week wordt alsmaar groener. In januari 2010 was er welgeteld één catwalkshow te zien van een duurzaam modemerk (het Zweedse Camilla Norrback). In de juli-editie van onze nationale modeweek wordt een heuse Green Fashion Competition gelanceerd.

De Green Fashion Competition, met een hoofdprijs van 25000 euro, richt zich op modeontwerpers die een verantwoorde collectie ontwikkelen. Het doel van de wedstrijd is volgens de organisatie ‘een fundament te leggen voor manieren waarop de modeindustrie een balans vindt tussen de economische, ecologische en sociale impact van hun ideeën’. Aanleiding voor de wedstrijd, die wordt gesponsord door het ministerie van Landbouw, Natuur en Visserij, is het jaar van biodiversiteit. (Voor wie het nog niet door had: dat is dus 2010).

Is de AIFW nu goed & groen bezig? De Green Fashion Competition is een aardig begin. Maar het is een magere opbrengst als je kijkt naar het ecomodetalent dat er in Nederland rondloopt. Daryl van Wouw, die in juli ook weer tijdens de AIFW showt, lanceerde vorig jaar een luxe shopper van ecokatoen. En had slow fashion designer Rianne de Witte, die dit jaar 15 jaar in het vak zit, niet een catwalkshow op de AIFW verdiend?

Laten we hopen dat verantwoorde mode voor alle labels die hun collecties presenteren tijdens de AIFW binnenkort zó gewoon wordt, dat een groene wedstrijd of eco side show volstrekt overbodig wordt.

woensdag 16 juni 2010

Gucci wordt groen

De modepers schrijft deze maand vrolijk dat het Italiaanse luxemerk Gucci op de ecotour gaat. Het bedrijf heeft namelijk aangekondigd zijn verpakkingsmateriaal te vernieuwen: tassen en cadeauverpakkingen zullen voortaan geheel bestaan uit FSC-gecertificeerd, honderd procent gerecycled papier.

Wordt Gucci nu groen? Dat lijkt me sterk. Ik wil best geloven dat Gucci wereldwijd vele tonnen aan verpakkingsmateriaal de wereld op brengt. Een zekere verduurzaming van deze milieubelastende afvalproductie is dus een goed idee. Maar om de Italiaanse modegigant nu meteen als ecologisch verantwoord te bestempelen, gaat wel een beetje ver.

Zo wordt het polyester van linten en kledinghoezen binnenkort vervangen door katoen, terwijl dit materiaal natuurlijk helemaal niet milieuvriendelijker is dan het synthetische alternatief. En in 2009 mag Gucci dan eenmalig een ecoshirtje op de markt hebben gebracht, de krokodillen en slangen op deze aarde vrezen nog altijd voor hun leven vanwege de enorme lederen accessoirecollectie van het label.

Ik zou zeggen: Gucci, het kan nog groener!

Op slippers naar het WK

Plakkies doet mee met de WK-hype. Er verschijnt deze maand een limited edition van de Zuid-Afrikaanse slipper.

De slippers met prints in de kleuren van de Zuid-Afrikaanse vlag zijn ongetwijfeld net zo’n reclamestunt als de DutchDress en WK-bestendige uitvaartverzekering. Maar in tegenstelling tot deze oerhollandse uitvindingen kleeft aan de Plakkies een authentiek Afrikaans geurtje. Zo worden de zomerse slippers in Zuid-Afrika gemaakt – en nog wel met behulp van de afgedankte autobanden die er volop illegaal gedumpt worden. Bovendien komt de winst uit de Plakkies, die in 2008 voor het eerst op de markt zijn gebracht door studenten van de TU Delft, direct ten goede aan weeskindertjes in de Zuid-Afrikaanse sloppenwijken.

De WK-editie van de Plakkies zijn dan ook een typisch gevalletje van trendy goededoelenschoenen: je loopt er tijdens de voetbalgekte helemaal hip bij, en helpt het gastland van het WK 2010 ook nog eens een beetje beter worden.

dinsdag 15 juni 2010

Krijg de klere quiz!

Als fashionista-met-een-geweten ben ik op dagelijkse basis bezig met eerlijke mode. En dan bedoel ik niet dat ik me iedere dag van top tot teen in ecokatoen hijs, maar dat ik een voortdurende stroom aan nieuws over duurzame mode over me heen krijg. Toch kan ik onmogelijk beweren dat de sector geen geheimen meer voor me kent. Dat blijkt wel uit de moeilijke vragen uit de Grote Klere Quiz van de Schone Kleren Campagne.

In welke verre landen wordt het grootste deel van onze kleding geproduceerd? Hoeveel uren per week werkt een naaister in de gemiddelde Aziatische kledingfabriek? Is kinderarbeid het grootste probleem in de niet zo schone kledingindustrie? Wat is de leukste film over de schokkende werkomstandigheden van Chinese kledingarbeiders?

Dit zijn voorbeelden van vragen waarop je een antwoord moet verzinnen als je de Grote Klere Quiz speelt. Gelukkig hoor je net als bij Triviant uiteindelijk ook bij deze wedstrijd het antwoord op alle vragen, want ik schudde de feiten over fair trade fashion niet bepaald moeiteloos uit mijn mouw.

De Grote Klere Quiz, die je net als kwartetten gewoon thuis met vrienden kunt spelen, laat op een vrolijke manier zien hoe mistroostig de wereld van de niet zo schone kledingproductie is. Alsof het allemaal nog niet droevig genoeg is, maakt de wedstrijd ook duidelijk dat een eenvoudige oplossing voor uitbuiting van kledingarbeiders in lage lonen landen niet voor het oprapen ligt.

Gelukkig krijg je van het spelen van de vermakelijke quiz, die je ook als iPhone app kunt downloaden, zeker een glimlach op je gezicht…

maandag 14 juni 2010

Genoeg van oranje? Ga voor groen!

Wat is irritanter: de Vuvuzela toeter, of het feit dat de oranje Bavariajurk al vóór de start van het WK was uitverkocht? Een simpele vraag voor modeliefhebbers, want de DutchDress die dankzij Sylvie van der Vaart (en het labeltje Supertrash) de afgelopen maand over de toonbank vlóóg, is zelfs voor onverbeterlijke voetbalhaters een must-have. Dat lijkt in ieder geval het algehele gevoel over ‘het oranje jurkje dat iedereen past van Supertrash voor de vrouwelijke voetbalsupporter’.

Wat mij betreft mogen de oranje jurkjes samen met de Zuid-Afrikaanse toeter de prullenbak in. Het past iedereen en staat iedereen? Een rood-wit-blauw koord dat voor een ceintuur moet doorgaan? Tricot?!

Maar het allerergste aan de jurk die Sylvie van der Vaart bijna een stadionverbod bezorgde, is natuurlijk de productiewijze. Zouden de naaisters die het multifunctionele monster in elkaar hebben gezet, een redelijk loon krijgen? Kleuren de rivieren in het dorp waar dit jurkje gemaakt is, nu lekker oranje, omdat de fabriek het afval er gewoon illegaal in loost? Heeft Supertrash eigenlijk ooit van Max Havelaar of Made-By gehoord?

De promotie van het WK in Zuid-Afrika zou pas écht hip zijn als er wat meer groen te kopen is. Want zeg zou zelf, zou a little green dress van fairtrade eockatoen je niet veel beter staan dan dat oranje niemendalletje van ordinair tricot?

zondag 13 juni 2010

Welkom bij Modevoormorgen.blogspot.com

Mode is nú. De trends van vandaag waren gisteren ondenkbaar en zijn morgen achterhaald. Maar er is ook mode die zich niet alleen op het nu, maar ook op de toekomst richt: labels die zich bekommeren om de mensen en natuur achter onze must-haves. En dat is nog hip ook, want groen is het nieuwe zwart.

Dit blog verzamelt nieuws en opinies over de zin en onzin van duurzame mode. Hoe duurzaam is het om de kledingkast ieder seizoen weer vol te laden met talloze nieuwe must-haves? Hoeveel dierenleed gaat er schuil achter een fair trade geproduceerde shopper? Kan een in Peru gemaakte tuniek eigenlijk ooit wel milieuvriendelijk genoemd worden? En gaat een ecologisch geproduceerde schoen ook langer mee? Het zijn vragen waarop Modevoormorgen.blogspot.com een antwoord zoekt.

De focus van het blog ligt op ontwikkelingen in Nederland. Hoewel ecofashion natuurlijk een internationale trend is, richt Modevoormorgen.blogspot.com zich op de effecten die de Nederlandse consument daar van merkt. Wat kan je dus verwachten? Shopping tips dicht bij huis, must-haves die je zonder al te veel gedoe online kunt kopen en informatie over evenementen waar je geen wereldreis voor hoeft te maken. Daarnaast houd ik je op de hoogte van mijn ervaringen met (de zoektocht naar) ecologische kleding, doe ik verslag van fair fashion catwalkshows en geef ik mijn ongezouten mening over ontwikkelingen in duurzame kledingconsumptie.

Lees mee, laat van je horen en maak van fair fashion de ultieme must-have!