In een wereld waarin consumenten verslaafd zijn aan het scoren van koopjes, heeft design kwaliteit vervangen. Dat schrijft Elen Ruppel Shell in ‘Cheap. The high cost of discount culture’. Dat modeartikelen zijn ontdaan van ieder greintje van vakmanschap heeft volgens Ruppel Shell alarmerende effecten op het milieu en de sociaal-economische situatie in ontwikkelingslanden.
Modelabels die zich bekommeren om duurzaamheid zijn zich van deze ontwikkeling natuurlijk allang bewust. Een van de manieren waarop zij zich afzetten tegen de wegwerpcultuur van de fast fashion industrie is door het verpersoonlijken van hun kledingcollecties. Een aankoop wordt minder snel afgedankt als je op de hoogte bent van de mens achter het product, is het idee.
In de binnenkant van de kleding van Studio Jux staat dan ook een nummer dat correspondeert met de kleermaker die het kledingstuk heeft genaaid. Op de website kan je opzoeken wie van de werknemers van de Nepalese fabriek achter dit nummer schuilgaat. Bij het Franse label Warmi, dat fair trade produceert in Colombia, is ieder kledingstuk voorzien van een nummer en de naam van de naaister die het gemaakt heeft.
Met dit soort informatie laten labels zien dat hun kleding handgemaakt is door ambachtslieden die een warm gevoel hebben bij de producten waar ze aan werken. En je moet als consument wel volslagen harteloos zijn om daar niet óók een goed gevoel bij te krijgen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten